Column van coach Rob Blom

Een coach doet het nooit goed….

Datzelfde zal wel op gaan voor het bestuur, want dat heeft me gevraagd met enige regelmaat ‘iets’ over volleybal met de buitenwereld te delen. Omdat ik zaterdag weer eens als coach acteerde, leek mij dat een goed startpunt. Coachen is meer dan opstellingsbriefjes invullen en “kom op” roepen.

Alleen op het hoogste niveau en in de kelder van het seniorenvolleybal heeft de coach het bij het kiezen van een team gemakkelijk. De uitgangspunten zijn daar voor iedereen duidelijk. In de top speelt het sterkste team, terwijl in de lagere regionen iedereen zijn speeltijd krijgt.

Iedere coach die tussen die beide uitersten actief is, doet het nooit goed. We willen allemaal winnen, maar iedereen moet ook spelen. Dat is best wel lastig te combineren. Als coach weet je dan ook dat je met teleurgestelde of zelfs boze spelers te maken krijgt en ook op de tribune weten ze het vaak beter.

Je moet als mens wel vreemd in elkaar zitten, om vrijwillig gedurende een seizoen een stortvloed van kritiek over je heen te willen krijgen. En toch is coachen een geweldige uitdaging. Als coach wil ik winnen van degene die het bij de tegenpartij bedenkt.

Of dat genoeg is om de echte wedstrijd te winnen ligt aan de spelers. Ik heb nog altijd de illusie dat ik als coach iets aan het spelbeeld kan wijzigen. Dat kan bijvoorbeeld middels serveeropdrachten, een andere soort blokkering of met wissels. Al moet je sinds dit seizoen bijna een wiskundige zijn om je bankspelers goed te gebruiken. De bond past de regels al jaren aan. Sommige met veel succes. Maar om een wisselspeler nu drie keer in een set, voor een andere speler in te wisselen, is wat mij betreft een brug te ver.

Dat zal wel met de leeftijd te maken hebben, want ook aan het verplicht handje schudden voorafgaand aan de wedstrijd heb ik een gruwelijke hekel. Al blijft het fantastisch om te zien hoe ‘welgemeend’ Michiel en Gerr, bij heren 1, aan die plichtpleging meedoen.

Na afloop geef ik gaarne iedereen een hand en neem ik de felicitaties in ontvangst, zoals na de 3-1 zege op Flash Nieuwleusen. De overwinning was prachtig, maar bijna net zo mooi vond ik dat Wouter in een time-out precies kon vertellen, wanneer hun spelverdeler mid zou bedienen. Dat was wanneer de set-up in sprong werd gegeven. Maar dat hadden de aanwezigen natuurlijk ook allemaal gezien…………..

Waarschijnlijk zal deze column ook wel weer reacties opleveren?

Groeten,
Rob Blom